گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "
هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطیگروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "
هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطیباور من و باور تو
باور من و تو, من از مرز بین کشورها و تبعیض بین انسانها بیزارم، از فقر بیزارم، از بی عدالتی بیزارم، از تبعیض بین زن و مرد بیزارم، از ستم بیزارم، از بند بیزارم، از زنجیر بیزارم، از زندان بیزارم، از کشتن انسانهای بیگناه بیزارم، از هر چه و هر که آزادی را در بند می کشد بیزارم......
ادامه مطلب ...
پایان دور پنجم دوچرخه سواری استانهای ایران
درود بر میهن پرستان
احتراما به اطلاع میرساند دور پنجم دوچرخه سواری استانهای ایران در آذرماه 1397 بپایان رسید
موضوعات دور پنجم:
1- اعلام همدردی با هم میهنان زلزله زده کرمانشاه
استانهای مسیر: تهران، البرز، قزوین، همدان، کرمانشاه، ایلام، لرستان، خوزستان و بوشهر
2- بزرگداشت روز ارتش، روز جانباز، روز ملی حلیج پارس جاویدان
استانهای مسیر: بوشهر و هرمزگان
3- اعتصاب غذای 123 روزه در سه مرحله
3/1= مرحله اول: اعتراض به فروش ماهیان خلیج پارس جاویدان به چینی ها و واگذاری سهم آب های دریای کاسپین"خزر" به روسیه
استانهای مسیر: کرمان - یزد - فارس - کهگلیویه و بویراحمد - چهارمحال و بختیاری - اصفهان - مرکزی - قم - مرکزی - همدان - کردستان - آذربایجان غربی - آذربایجان شرقی - اردبیل و گیلان
3/2- مرحله دوم: پاسداشت هفتم آبان روز فرا ملی ابر انسان تاریخ بشریت کورش هخامنشی
استانهای مسیر: گیلان - مازندران - گلستان (طول دریای کاسپین"خزر")
3/3 - مرحله سوم: اعتراض به فقر، بی عدالتی
استانهای مسیر: گلستان، خراسان شمالی، خراسان رضوی، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان
با عرض پوزش بدلیل حجم برنامه ریزی چهاردهمین تور ملی دوچرخه سواران اقوام ایرانی بمناسبت بزرگداشت روز ارتش و روز ملی خلیج پارس جاویدان و سفر احتمالی دور دنیا عکس ها و گزارش های این سفر را فقط میتوانید در کانال های ما دنبال نمایید.
با سپاس
اینستاگرام و تلگرام رسمی
GPGIR@
تلگرام گزارش های سفر
IRaniBaHam@
پویش ملی زندگی سبز با دوچرخه
دوچرخه سواران اقوام ایرانی
هر روز با دوچرخه، جمعه ها با خانواده در طبیعت
ایجاد مسیر سبز امن دوچرخه سواری حق قانونی ماست
دوچرخه سواری حق قانونی بانوان سرزمین ماست
حفظ منابع ملی، تاریخی و زیست محیطی یک وظیفه ملی است
قلب ها اینجا برای ایرانی آباد و آزاد می تپد
با شما سبز می اندیشیم و سبز می مانیم
جهت پیوستن به پویش ملی زندگی سبز با دوچرخه اینحا کلیک نمایید
جهت دریافت و چاپ پوستر پویش ملی زندگی سبز با دوچرخه در سایز A4 جهت نصب جلوی دوچرخه اینجا کلیک نمایید
صعود به دماوند با کاپ جام جهانی
درود بر میهن پرستان،
طبق برنامه اعلام گردیده در تاریخ 1397/4/12 با هماهنگی فدراسیون کوه نوردی با قرارگاه کوه نوردی و صعودهای ورزشی پلور جهت صعود به قله دماوند به پلور رفتم و شب را در قرارگاه سپری نمودم و طبق هماهنگی با گروهی از کوهنوردان گیلانغرب قرار شده صبح با ماشین تا گوسفندسرا برویم که متاسفانه این گروه صبح بنده را جا گذاشتند!!! و من مجبوز گردیدم با آژانس تا ایستگاه زنجیر بروم و سپس خودم را حدود ساعت 8:15 دقیقه صبح به گوسفندسرا رساندم و با عمو اکبر که کافه دارد و در صعود سال 1395 آشنا شده بودم خوش و بشی کردم و ساعت 8:45 دقیقه بسمت بارگاه سوم حرکت نمودم و ساعت 15 به بارگاه سوم رسیدم و طبق هماهنگی آقای حسین پوذ اتاقی در اختیارم گذاشته شد و دست بر قضا با یک از جانبازان که مربی کوه نوردی و لیدر تور بود آشنا گردیدم که قرار شد شب را با دوستان که سه نفر بودندسپری کنیم و صبح همراه گروه آلمانی به قله صعود کنیم اما متاسفانه شبانگاه درب اتاق را این عزیزان باز گذاشتند و بنده سرمای شدیدی خوردم و صبح نتوانستم به قله صعود کنم و روز 1397/4/13 را استراحت نمودم و 1397/4/14 کمی صبر نمودم تا آفتاب بالا بیاید و ساعت 7:10 دقیقه از بازگاه سوم بسمت قله حرکت نمودم در بین راه میخواستم از بطری 1/5 لیتری تو بطری کوچکی آب بریزم که بطری 1/5 لیتری از دستم سر خورد و حدود چهل، پنجاه متر رفت پایین و به خودم گفتم وقتی برگشتم برش میدارم و به راه خود ادامه دادم و حدود ساعت 11:15 دقیقه به آبشار یخی رسیدم دیگر از بی آبی حس نداشتم و کمی آب از یک کوه نورد که چادر زده بود گرفتم اما کمبود آب شدیدی در بدنم حس میکردم و ماهیچه های پایم گرفته بود و نمی توانستم به صعود ادامه دهم، لذا استراحتی نمودم تا در صورت بهبود به صعود ادامه دهم اما بیماری و کم آبی اجازه پیشروی را بهم نداد و مجبور شدم به بارگاه سوم برگردم.
کوه خیلی مهربان تر از خیلی از کوه نوردان است
در مسیر بازگشت به پایین چنان حالم خراب بود که توان گام برداشتن را نداشتم و بازگشتم حدود 6 ساعت بطول کشید و در مسیر خیلی ها از این کوه نورد نماها از کنارم رد شدند اما دریغا از یک خداقوت و یا اینکه بگویند همنورد کمک میخواهی یا نه،
برایم حیلی تخجب آور بود چون اگر با این حال خرابی که من داشتم و توان راه رفتنم را نداشتم در یکی از خیابانها اینچنین حرکت میکردم حتم دارم حداقل 5/000/000 ریال مردم در شهر بهم کمک میکردند ولی در کوه حتی کسی بهم نگفت خسته نباشید!!!
ادامه دارد
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |