گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "

هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطی

گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "

هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطی

رهاسازی آب زاینده‌رود

سوءمدیریت عمدی در رهاسازی آب زاینده‌رود

فعالان محیط زیست می‌گویند سوء مدیریت در رهاسازی مجدد آب از سد زاینده‌رود آن قدر باورنکردنی است که شبهه تعمدی بودن برای فشار بر اجرای طرح‌های انتقال آب را به دنبال دارد.

عضو شبکه تشکل های مردم‌نهاد محیط زیست و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری با اشاره به رهاسازی محدود آب سد زاینده‌رود و شایعه حفر چاه‌های جذبی در اطراف زاینده‌رود گفت: اگرچه در فصل بهار امسال بارش های نسبتا خوبی داشتیم ولی باز هم نسبت به بارش های سال گذشته حدود ۳۰ درصد کمتر است یعنی هنوز مشکل کمبود بارش همچنان به قوت خودش باقی است و انتظار این بود که مصرف چه در بخش کشاورزی و چه در بخش صنعت مدیریت شود که با مشکل آب شرب مواجه نشویم.

هومان خاکپور افزود: رهاسازی مجدد آب زاینده‌رود یا ناشی از سوء مدیریت در مصرف است یا این که واقعا یک سناریو و نقشه ای در کار است که می خواهند یک جو روانی ایجاد کنند تا فشاری به دولت بیاورند و بعد به دنبال اجرای پروژه‌های انتقال آب باشند. وی ادامه داد: با توجه به اینکه می‌شد برای شرب اصفهان از تصفیه‌خانه شیخ‌علی‌خان در منطقه چم آسمان قبل از اینکه آب وارد مزارع برنجکاری و بخش صنعت شود برداشت کنند، می شد واقعا مدیریت کنند که این مصرف طوری شکل بگیرد که با کمبود آب شرب حداقل در طول سال مواجه نشوند و به همین خاطر این شبهه ایجاد شده درباره اتفاقاتی که می افتد و این که برای دومین بار یک حجم آب های زیادی رهاسازی شود و بعد همزمان با رها شدن این آب می دیدیم مشکلات شرب در اصفهان چند وقتی موضوع صحبت بود و افزون بر این‌ها تجمعی که نمایندگان در وزارت کشور داشتند و به هر حال اعتراضات مردمی که از سوی برخی بود، یک مقدار این شبهه ایجاد شد که نکند به عمد این اتفاقات می افتد. این فعال محیط زیست توضیح داد: این شایعه مطرح شده که این رهاسازی آب به عمد است که این ها بتوانند یک فضای روانی و یک اعتراض مردمی ایجاد کنند و بعد یک فشاری از این طریق به دولت برای توجیح طرح های انتقال آب بیاورند. الان متأسفانه هنوز همچنان برنجکاری در منطقه زرین شهر به قوت خودش باقی است. خاکپور افزود: براساس گزارش یک سری منابع غیررسمی الان در خیلی از برداشت ها الگوی بهره برداری از آب زاینده رود در بخش کشاورزی و حتی بخش صنعت تغییر کرده است. یعنی قبلا به صورت مستقیم از رودخانه می‌گرفتند و الان از طریق چاه های جذبی که اطراف رودخانه احداث شده است این اتفاق می‌افتد. از طریق چاه ها آب رودخانه را تخلیه می کنند و این به شدت نگران کننده است. یک سری چاه ها حفر می کنند و آب را به این شکل از زاینده رود تخلیه می کنند که مدیریت سخت تر شود و جلوگیری از برداشت بی رویه سخت تر شود. وی تأکید کرد: شنیده می‌شود که حتی خود صنایع فولاد و ذوب آهن از همین روش بخشی از آبشان را تامین می کنند یعنی از طریق همین چاه هایی که احداث کرده است. این را از برخی مسئولان رسمی هم شنیده‌ایم که حتی صنایع اصفهان از این مدل استفاده می کنند، به اضافه اینکه برنج کاری هم عمدتا الان آبشان از چاه تامین می‌شود و با توجه به بافت زمین شناسی که زاینده رود دارد هر چه آب وارد شود از طریق چاه جذب می شود و آب حرکت نمی کند که وارد رودخانه زاینده رود یا حتی نزدیکیش شود. عضو شبکه تشکل های مردم‌نهاد محیط زیست و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری توضیح داد: این می تواند مشکل ایجاد کند و به هر حال چیزی نیست که امکان راستی آزمایی آن نباشد یا امکان کنترلش نباشد. الان خیلی این فضا را ایجاد کرده اند که تمام مشکلاتی که به خاطر کمبود آب در اصفهان هست ناشی از برداشت بی رویه در بالادست در استان چهارمحال و بختیاری است. این خیلی کار سختی نیست و وزارت نیرو به عنوان نهاد مستقل از هر دو استان چهارمحال بختیاری و اصفهان می تواند واقعا آن را مدیریت کند. در استان چهارمحال و بختیاری هم اگر واقعا آب مازادی در بخش کشاورزی برداشت می شود آنجا هم باید کنترل شود و از برداشت ممانعت کنند. خاکپور تشریح کرد: در استان چهارمحال و بختیاری ممکن است واقعا این اتفاقات بیفتد و بیشتر از آن چیزی که برداشت مجازشان است برداشت کنند چون تقریبا تخصیص امسالشان را به یک سوم رسانده اند یعنی از حدود ۱۲۰ میلیون متر مکعب آبی که برای بخش کشاورزی استان چهارمحال بختیاری بوده الان چیزی که در شورای عالی آب تعیین کرده اند به حدود ۴۰ میلیون متر مکعب رسیده است. پیشنهاد من این است که از خود استان چهارمحال و بختیاری شروع کنند. به هر حال یک مسیر ۲۰، ۳۰ کیلومتری است که آب برداشت می شود و می توانند راحت کنترل کنند که اگر آب غیرمجاز برداشت می شود برخورد کنند و بعد هم به اصفهان برسند. یعنی از جایی که آب از استان چهارمحال و بختیار خارج می شود تا به منطقه چم‌اسمان برسد که آنجا برداشت آب برای شرب است ۲۳ روستا و دو سه شهر بزرگ استان اصفهان هست که به شدت آنجا آب برداشت می شود. آب صنایع و یزد هم دقیقا در همین مسیر برداشت می شود و مسلما اگر که نظارتی روی این برداشت ها صورت نگیرد ممکن است حتی اصلا نتوان آب شرب هم برای اصفهان تامین کرد چه برسد به کشاورزی در شرق اصفهان. وی تصریح کرد: فارغ از این که کدام استان تخلف می کند واقعیت این است که نظارت اتفاق نمی افتد. من باورم براین است که هر دو استان این کار را می‌کنند و هر دو استان تخصیصی که براساس شرایط خشکسالی برایشان تعیین شده را رعایت نمی کنند هم در استان چهارمحال و بختیاری و هم در استان اصفهان. حداقل از نمایندگان استان اصفهان انتظار بیشتر از این است که با یک آدرس غلط دادن افکار عمومی را به این سمت ببرند که تمام مشکلات ناشی از استان چهارمحال و بختیاری است یا مثلاً استان چهارمحال و بختیاری فرافکنی کند که من برداشت ندارم و این مشکل از اصفهان است. واقعا این که مسئولین بیایند مردم دو استان را رودروی هم قرار بدهند درست نیست. این فعال محیط زیست تأکید کرد: بهتر این است که واقعا یک هیئت مستقل این وظیفه را به عهده بگیرد و وزارت نیرو همراه با نمایندگان کشاورزان دو منطقه یا ادارات دستگاه های اجرایی دو استان به صورت جدی نظارت کنند. جالب این است که در این تخصیص هایی که داده شده بخش صنعت متولی داشته و به شدت از حق آبه اش دفاع کرده، بخش کشاورزی هم دفاع کرده و بخش شرب هم اجتناب ناپذیراست اما در این تصمیم گیری ها هیچ صحبتی از حق آبه محیط زیستی اصلا نشده یعنی یا اصلا نماینده ای حضور نداشته یا در اولویت نبوده است. خاکپور یادآوری کرد: وقتی استاندارد چهارمحال بختیاری از این نشست گزارش می‌داد توضیحش این بود که در آن نشست گفتند اولویت اول شرب است اولویت دوم صنعت است اولویت سوم کشاورزی است. در نتیجه تخصیص برای محیط زیست نداشتند. وی تصریح کرد: به هر حال با توجه به شرایط خشکسالی انتظار این بود به همان میزانی که آب ورودی به سد کم می شود اگر نگوییم از هر ۴ بخش، از آنجا که بخش شرب را نمی شود در این شرایط کم کرد، واقعا انتظار این بود که به یک نسبت هم از بخش صنعت هم کشاورزی و هم بخش محیط زیست کم شود در حالی که در این جا مظلوم اصلی محیط زیست است. این فعال محیط زیست یادآور شد: به هر حال کشاورزان بدون این که نظارت و مدیریتی رویشان انجام شود برداشت می کنند، یا به صورت مستقیم یا از طریق چاه هایی که اطراف زاینده رود حفر کرده اند. در استان چهارمحال بختیاری هم با پمپاژهایی که دارند بخش کشاورزی بیشتر از آن چیزی که سهمش بوده برداشت می کند. بخش صنعت هم که واقعا با توجه به آن نفوذ و قدرتی که دارد به صورت مستقیم از رودخانه برداشت می کند و خبرها حکایت از این دارد که بیش از صد چاه هم بخش صنعت در اطراف زاینده رود حفر کرده و این ها هم به صورت غیرمجاز آب برداشت می کنند. خاکپور تأکید کرد: آن چیزی که الان نابود می شود و مظلوم واقع شده بحث حق آبه محیط زیست است؛ حق آبه زاینده‌رود و گاوخونی است که متاسفانه در سکوت و انفعال سازمان محیط زیست این اتفاقات می افتد واقعا اینجا نقش سازمان محیط زیست است که باید مدافع محیط زیست باشد و به عنوان متولی باید مدافع باشد اما می بینیم که به بهانه همین مصلحت های اقتصادی اجتماعی سیاسی کاملا ملاحظات محیط زیستی را فراموش کرده اند. وی در پایان با اشاره به شبهه رهاسازی مجدد آب سد زاینده‌رود یادآور شد: این شبهه همچنان وجود دارد که این همه نامدیریتی یک مقدار دور از ذهن است و باورپذیریش سخت است که واقعا این جوری آب را رها کنیم و هیچ پیش بینی برای شرب نکنیم و بعد این طور مردم را در اول فصل تابستان که هنوز تابستان شروع نشده با مشکل آب شرب مواجه کنیم. این شبهه وجود دارد که واقعا شاید این ها می خواهند یک جو روانی در مردم ایجاد کنند و بعد به دولت برای اجرای طرح های انتقال آب فشار بیاورند چه طرح انتقال آب گلاب چه طرح انتقال آب کوهرنگ سه و چه طرح انتقال آب بهشت آباد، یعنی برای هر سه پروژه گویا برنامه دارند و این فشارها به خاطر این است که مقاومت ها در برابر اجرای این سه پروژه را بشکنند. هم مقاومت های فعالان محیط زیست و دستگاه های دولتی و هم مقاومت های دولت برای بحث تامین اعتبار بودجه که فکر می کنم بیشتر هدف این است. در غیر این صورت نمی شود به صورت عقلانی فکر کرد واقعا این قدر اطلاعات کم باشد که این ها آب را این جور رها کنند و بعد با مشکل شرب مواجه شوند.

ده هزار تابوت چرخ دار پشت دروازها

پلاک شدن موتور سیکلت های کاربراتوری متوقف شده است. این وسیله نقلیه ۴ برابر یک خودرو آلایندگی تولید می کند. اما برخی تلاش‌ها برای ورود 10 هزار موتورسیکلت کاربراتوری جدید به فضای شهری همچنان ادامه دارد.

از ابتدای سال 96 قرار بود هیچ نوع موتورسیکلت کاربرتوری پلاک نشود اما به تازگی نامه ای به هیات دولت رسیده که نشان می‌دهد قرار است 10 هزار موتور جدید بصورت استثنا پلاک شوند تا قانون بطور کامل برای آلاینده‌ها حق قائل شود. لیلا نظری سخنگوی شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در این باره گفت: در تهران حدود یک میلیون موتورسیکلت کاربراتوری فعالیت روزانه دارند که عامل 49 درصد آلودگی صوتی و 25 درصد آلودگی هوای پایتخت هستند و مشکلات عدیده ای را برای شهر ایجاد می‌کنند.

شهرداری تهران برای ساماندهی تردد موتورسیکلت‌ها در شهر تلاش می‌کند با ارائه تسهیلات خرید موتورسیکلت‌های برقی، هنجارشکنی های متعدد آنان را کاهش دهد. یک موتوربرقی به علت سرعت تردد تا 60 کیلومتر، نمی تواند مشکلاتی از قبیل سرعت تردد بالا را داشته باشد و تصادفات جرحی و فوتی از آن جمله است. موتورسیکلت‌ها در جدول متهمان آلودگی هوا صدر نشین هستند برخلاف تصور همگان که فکر می کنند خودروها نسبت به موتورسیکلت‌ها سهم بیشتری در آلودگی هوا دارند کارشناسان معتقدند؛ موتورسیکلت‌ها در جدول متهمان آلودگی هوا صدر نشین هستند و با جثه کوچک بیش از یک چهارم آلودگی هوای تهران را تولید می کند. تکنولوژی پایین موتورسیکلت‌های در حال تردد در شرایط فعلی که خودرو ها نیز با استاندارد بسیار پایین و با استاندارد یورو 2 تولید می شوند، باز هم میزان آلودگی هر موتور سیکلت 4 برابر بیشتر از اتومبیل است؛ چرا که به واکنش‌گر شیمیایی مجهز نیستند و درنتیجه گاز ناشی از احتراق این موتورها وارد هوا می‌شود. بیش از 95 درصد موتورسیکلت ها کاربراتوری هستند و امکان ایجاد پاره ای از دستکاری‌های سنتی وجود دارد که باعث افزایش مصرف سوخت و آلودگی ناشی از احتراق می‌شود این در حالی است که موتورهای انژکتوری را نمی‌توان به طور دستی تنظیم کرد.موتورسیکلت‌ها در آلودگی صوتی نیز نقش عمده‌ای دارند و متهم ردیف اول در تولید سر و صدا در تهران محسوب می‌شوند. ناهید خداکرمی عضو شورای شهر تهران به خبرنگار فارس در این باره گفت: موتورسیکلت‌ها بدترین منبع آلودگی هوا هستند. وی با اشاره به پلاک شدن موتور های کاربراتوری گفت: ما هم این موضوع را شنیده ایم و اگر این اتفاق بیفتند ظلم به مردم تهران است. عضو شورای شهر تهران گفت: در اصفهان از موتور سیکلت برقی استفاده می شود ولی هنوز در پایتخت این موضوع مفغول مانده است و هنوز این امر صورت نگرفته و بعد نامه می زند که موتورهای کاربراتوری پلاک شود واقعا متاسفم چرا که با این کار آلودگی زیاد می شود. خداکرمی با بیان اینکه در نیمه دوم سال آلودگی هوا به دلیل شرایط جوی آلودگی هوا داریم، گفت: باید فکری برای کاهش آلودگی کنیم نه اینکه آلودگی را تشدید کنیم. بیش از ۳ میلیلون موتور سیکلت در تهران تردد می کنند که متولی خاصی نداشته و هیچ برنامه مدون و اصولی نیز ندارند. هر موتور سیکلت ۴ برابر یک خودرو آلایندگی دارد. اقبال شاکری عضو سابق شورای شهر تهران در این باره به فارس گفت: میزان آلایندگی موتور سیکلت ها بالاست و زمانی که ما در شورا بودیم این موضوع مورد بررسی قرار گرفت. وی با بیان اینکه قرار بود تولید موتورسیکلت های کاربراتوری متوقف شود گفت: تقاضا این بود که دیگر پلاک گذاری در این باره صورت نگیرد. به اعتقاد شاکری، باید برای رفع آلودگی هوا اقدامات اساسی صورت گیرد تا بتوان مردم تهران را از این مشکل نجات داد. در چند سال گذشته موضوع ورود موتور سیکلت های برقی از سوی شهرداری تهران مطرح شده ولی تاکنون اتفاقی نیفتاده و به نظر می رسد این موضوع نیز به فراموشی سپرده شده است. حسینی مدیر عامل شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران گفت: موتورسیکلت­ های کاربراتوری در حال تردد در شهر تهران از جمله مهم­ترین عوامل در آلودگی هوای این شهر هستند. این وسایل بر اساس اندازه‌گیری های بعمل آمده در هر کیلومتر 15گرم آلودگی هوا تولید می‌کنند که عددی بسیار زیاد به نسبت حجم آنها در مقایسه با سایر وسایل نقلیه محسوب می شود. وی ادامه داد: نتایج تحقیقات بعمل آمده نشان می­دهد در صورت جایگزینی این ناوگان با موتورسیکلت برقی می­توان انتظار داشت میانگین غلظت ذرات معلق بطور محسوسی کاهش پیدا کند. این نتایج با بهره‌گیری از سامانه جامع مدل­ سازی و پیش­بینی آلودگی هوای شهر تهران بدست آمده که مهم­ترین ابزار دقیق و علمی موجود در زمینه مدیریت و تصمیم­سازی آلودگی هوای شهر است. سهم تکان‌دهنده موتورسواران از مرگ و میر حوادث رانندگی در تهران موتورسکلت ها سهم زیادی در حوادث رانندگی دارد ومهمترین علت مرگ موتور سیکلت سواران ضربه به سر به دلیل نداشتن کلاه ایمنی بوده است. رییس اداره تصادفات پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ نسبت به سهم قابل توجه موتور سیکلت سواران از درصد کل جانباختگان حوادث رانندگی هشدار داد. سرهنگ احسان مومنی با اشاره به سهم موتور سیکلت سواران از کل جانباختگان حوادث رانندگی در تهران اظهارکرد: برابر آمارهای سازمان پزشکی قانونی ۳۳ درصد کشته شدگان حوادث رانندگی در پایتخت را در سال گذشته موتور سیکلت سواران شامل شدند که این موضوع از آمار بالای موتور سیکلت سواران از کل تصادفات مرگبار حکایت دارد. وی با بیان اینکه ۴۸ درصد از جانباختگان حوادث رانندگی در تهران عابران پیاده بوده‌اند گفت: مهمترین علت مرگ موتور سیکلت سواران ضربه به سر به دلیل نداشتن کلاه ایمنی بوده که درهمین راستا ماموران راهنمایی و رانندگی نسبت به برخورد و اعمال قانون موتورسوران متخلف اقدام می‌کنند. مومنی عمده تخلفات موتور سواران را نداشتن کلاه ایمنی، عبور از محل ممنوعه، انجام حرکات نمایشی و حمل بیش از حد بار و مسافر با موتور سیکلت اعلام کرد و گفت: در صورتی که ماموران پلیس این تخلفات را مشاهد کنند نسبت به توقیف اعمال خواهند کرد. یکی از معضلات اساسی کلان شهر تهران آلودگی هواست و برای رفع این مشکل باید سازمان ها و نهادهای مختلف ورود کنند ولی تاکنون اقدام اساسی در این زمینه صورت نگرفته و این مشکل همچنان به قوت خود باقی است.

تشنگی در کنار بزرگ‌ترین سد بتنی ایران!

با وجود اینکه بشاگرد، از شهرستان های توابع بوشهر در نزدیکی یکی از بزرگترین سدهای ایران قرار دارد، اما هنوز مردمان این منطقه دسترسی به آب بهداشتی ندارند.


خشکسالی به یکی از مهم‌ترین معضلات کشور به ویژه در حوزه شرق هرمزگان تبدیل شده است که زندگی و اشتغال مردم را تحت تأثیر خود قرار داده است. فروچاله‌های حاصل از خشکسالی، پدیده‌های نوظهور در زمین‌های کشاورزی حوزه شرق مانند شهرستان‌های میناب و بشاگرد، پیام آور بی‌تدبیری مسؤولان و کشاورزان در حفظ و مصرف بهینه آب و زنگ خطر نابودی کشاورزی این مناطق است. بی‌آبی در حال بلعیدن بشاگرد! بحران بی‌آبی در شهرستان بشاگرد در بیش از سایر نقاط استان هرمزگان به چشم می‌خورد به گونه‌ای که آبرسانی به نقاط شهری و روستایی این شهرستان توسط تانکرهای سیار آبی صورت می‌گیرد که در نوع خود کم سابقه است. خشکسالی‌های اخیر در این شهرستان، کشاورزی این منطقه به عنوان قطب تولید محصولات ارگانیک را به شکل چشمگیر کاهش داده است و مردم با ناامیدی از بهبود اوضاع به شهرها مهاجرت می‌کنند.

با توجه به مسائل ذکر شده نکته قابل تأمل آن است که این شهرستان دارای یکی از بزرگترین سدهای بتنی غلتکی خاورمیانه می‌باشد اما مردم بشاگرد تاکنون به بهانه‌های مختلف از آن بی‌بهره مانده‌اند. آب این سد که از رودخانه جگین بشاگرد تأمین شده به زمین‌های کشاورزی روستاییان جاسکی داده می‌شود در حالی که در اکثر روستاهای بشاگرد هفته‌ای کمتر از سه ساعت آب قابل برداشت است. پروژه انتقال آب در پیچ و خم نبود اعتبار پروژه آبرسانی سد جگین به شهر سردشت و برخی از روستاهای آن ماه‌هاست با دلایلی نظیر نبود اعتبارات لازم، متوقف شده است. امید آبخون، شهروند بشاگردی با اشاره به مشکل کم آبی بشاگرد، اظهار کرد: نبود آب در بشاگرد به اصلی‌ترین مسئله مردم تبدیل شده که نمود آن در خالی شدن روستاها و هجوم مردم به حاشیه شهرها قابل مشاهده است. این شهروند بشاگردی، افزود: بزرگ‌ترین سد بتنی– غلتکی ایران در قلب بشاگرد و در فاصله نزدیکی با روستاها قرار دارد اما تاکنون هیچ خیری از آن بر مردم بشاگرد نرسیده است. وی با اشاره به اختصاص بودجه جهت احداث آب تصفیه، در دولت‌های سابق، تصریح کرد: تاکنون حرکت مثبتی در جهت انتقال آب به شهرستان انجام نشده و فقط نزدیک انتخابات ایستگاه پمپاژی که آماده نبود را افتتاح کردند که این ربان پاره کردن‌ها مشکلی را حل نمی‌کند. آبخون با بیان این که سد جگین بابت ذخیره آب هیچ مشکلی ندارد، گفت: به گفته یکی از مسؤولان، از 320 میلیون مترمکعب حجم جگین، حدود 300 میلیون مترمکعب به واسطه بارندگی‌های فراوان پر شده است. وی ادامه داد: بشاگرد به علت کوهستانی بودن و پستی و بلندی به ایستگاه‌های پمپاژ آب نیازمند است که این تأسیسات در حال حاضر فقط نامشان موجود است و نبود نظارت بر کار پیمان کاران باعث شده است که این پروژه‌ها نمیه کاره رها شوند. کلثوم عبدالله‌زاده بانوی خانه‌دار دهستان جکدان بخش مرکزی بشاگرد با بیان این که خشکسالی زندگی شهروندان را به شدت تحت تأثیر قرار داده، اظهار کرد: هر سه روز یک بار به میزان نیم ساعت آب قابل برداشت است که به دلیل ضعیف بودن فشار آن نمی‌توان روی آن حساب باز کرد. این بانوی خانه‌دار بشاگردی ادامه داد: این آب بدون کنترل‌های بهداشتی و فقط با یک کلرزنی ساده از چشمه واقع در کوه به سمت روستا انتقال داده می‌شود که املاح و میکروب‌های موجود در آن باعث بروز بیماری‌های بسیاری برای مردم شده است. وی در پایان خاطر نشان کرد: با عدم پیگیری مسؤولان نیاز است مردم شهرستان با هم متحد شده و با پیگیری‌های مکرر صدای خود را به استان و کشور برسانند و مشکلات خود را مرتفع کنند.عبدالله‌زاده با اشاره به عدم توجه مسؤولان به مشکلات شهروندان بشاگردی، گفت: بسیاری از روستانشینان زیر سایه بی‌توجهی مسؤولان به صورت ناخواسته به شهرستان‌های هم‌جوار کوچ کرده‌اند. محمودی فرماندار بشاگرد در خصوص توقف پروژه انتقال آب سد جگین به نقاط شهری و روستایی این شهرستان، اظهار کرد: این پروژه تعلیق نشده و ساخت مخزن از پیمانکار پیشین گرفته و به پیمانکار جدید با همان پیمان قبلی داده شده و پیمان کار قبلی عملیات خط انتقال را انجام می‌دهد. فرماندار بشاگرد ادامه داد: با نظر و دستور استاندار هرمزگان، حدود 8/1 میلیارد تومان از سر جمع اعتبارات سایر فصول شهرستان به برنامه آبخیزداری اختصاص یافته است. مسعود پاکزاد، مدیر کل امور اقتصادی استانداری هرمزگان هم در این خصوص، اظهار کرد: سه برنامه برای رفع مشکل کم آبی بشاگرد از جمله انتقال 12 کیلومتر آب از سد جگین و احداث سد وزیری که مطالعات آن رو به اتمام است را در دستور کار داریم که می‌تواند بشاگرد را متحول کند. مدیرکل امور اقتصادی استانداری هرمزگان خاطر نشان کرد: دیگر طرح مهم ما برای بشاگرد فعال کردن سه هزار هکتار اراضی دشت بارغ است که نقش اساسی و محوری در توسعه این شهرستان خواهد داشت. انتظار می‌رود مسؤولان استانی و کشوری هرچه سریع‌تر با انتقال آب سد جگین به بشاگرد بزرگترین دغدغه حال حاضر مردم این منطقه را حل کرده و از مهاجرت بی‌رویه روستانشینان به حاشیه شهرها به دلیل نبود آب جلوگیری به عمل آورند.

زمین خانه ما است

سیاره زمین در تعدادی از کشورها و مناطق جهان 'مادر' نامیده می‌شود که نشانگر اهمیت آن و وابستگی متقابل انسان‌ها و سایر زیستمندان به هم و به سیاره ‌ای است که همه‌ ما در آن زندگی می‌کنیم.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به منظور دستیابی به تعادل درست میان نیازهای اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی نسل‌ های حال و آینده و ترویج هماهنگی انسان با طبیعت و زمین، در سال 2009 تصمیم گرفت روز 22 آوریل را به عنوان روز بین المللی مادر زمین ، تعیین کند. 
این مناسبت مهم همه ساله در سراسر جهان، در حمایت از محیط زیست و افزایش سطح آگاهی برای حفاظت از آن و مراقبت از سیاره‌ زمین ، جشن گرفته می‌شود.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد از طریق این نامگذاری، از همه‌ سازمان ‌های بین المللی، منطقه ‌ای و ناحیه‌ ای، جامعه مدنی، سازمان‌ های غیر دولتی و همه‌ ذی‌نفعان مرتبط دعوت می ‌کند تا در صورت تمایل به افزایش سطح آگاهی‌ های عمومی درباره‌ روز جهانی زمین، اقدام کنند.
زمین و بوم سازگان ‌های موجود در آن، خانه‌ ما است. به منظور حفاظت از زمین از یک سو و تامین نیازهای نسل امروز و فردا از سوی دیگر، ناگزیر از هماهنگی انسان با طبیعت و زمین هستیم. روز جهانی زمین می‌خواهد به ما یادآوری کند که زمین و بوم سازگان‌ های آن، حیات را برای بشر و سایر زیستمندان ممکن می‌ کند.
نامگذاری این روز، فرصتی برای بالا بردن سطح آگاهی عمومی در سراسر جهان، نسبت به چالش‌ هایی است که سیاره ما هم اکنون، برای تامین رفاه و آسایش انسان‌ ها با آن روبرو است، ما روز زمین را جشن می‌گیریم تا یادمان نرود که زندگی و تغذیه‌ ما، به این سیاره وابسته است.
از بین بردن منابع طبیعی و تخریب سریع محیط زیست، نتیجه الگوهای نادرست مصرف و تولیدات ناپایدار است که منجر به پیامدهای نامطلوب برای زمین، سلامت و رفاه عمومی بشر شده است، شواهد علمی نشان داده است که شیوه‌ زندگی فعلی ما ( به ویژه الگوهای مصرف و تولیدمان ) به شدت بر تحمل تاب‌آوری زمین تاثیر گذاشته است.
از دست دادن تنوع زیستی، بیابان‌زایی، تغییرات آب و هوایی، گرمایش زمین و اختلال در برخی از دوره‌ های طبیعی، از جمله هزینه‌ های نادیده گرفتن فرصت تجدید حیات برای طبیعت و یکپارچگی بوم سازگان‌ های آن است.
تحقیقات علمی اخیر نشان می‌دهد که از زمان انقلاب صنعتی، طبیعت به عنوان یک کالا محسوب شده که فقط به نفع مردم و برای رفع نیازهای اساسی جمعیت رو به رشد عمل کرده است و مشکلات محیط زیستیِ به وجود آمده را تا کنون، با استفاده از تکنولوژی حل کرده است اما باید به یک نکته‌ مهم توجه کنیم و آن این است که منابع این سیاره محدود بوده و بهره برداری ‌های گذشته از این منابع، دیگر امکان پذیر نیست. بنابراین نیازمند یک مدل پایدارتر برای تولید، مصرف و به طور کلی برای اقتصاد هستیم.
ایجاد یک دنیای جدید، نیاز به ایجاد یک رابطه‌ جدید میان انسان و زمین دارد. منظومه‌ شمسی به ما یادآوری می‌کند همانطور که زمین در مرکز جهان قرار ندارد، ما انسان ‌ها نیز مرکز زمین نیستیم. ما همراه با بقیه زیستمندان در سیاره زمین، در شبکه بزرگتر مشترکی زندگی می‌کنیم.
از سال 2009، مجمع عمومی سازمان ملل با اتخاذ 9 قطعنامه در مورد هماهنگی با طبیعت، تعریف این رابطه تازه را براساس یک رابطه غیرانسان محور با طبیعت، آغاز کرده است. این قطعنامه‌ ها، حاوی دیدگاه ‌های مختلف در مورد ساختن یک پارادایم جدید و غیر انسان محورانه است که در آن، اساس و پایه‌ اقدامات درست یا غلط در مورد محیط زیست، تنها بر منافع انسان متکی نیست. یک گام در این راستا، در متن سند کنفرانس سازمان ملل متحد برای توسعه‌ی پایدار یا همان ریو20 در سال 2012، با عنوان 'آینده‌ای که ما می‌خواهیم'دوباره تأیید شد :
'ما می‌دانیم که سیاره زمین و اکوسیستم ‌های آن خانه‌ ما است و تعدادی از کشورها و مناطق' مادر زمین'را به عنوان یک نشان رایج پذیرفته اند و ما به این نکته توجه داریم که آنها، حقوق طبیعت را در زمینه‌ی توسعه پایدار، به رسمیت می ‌شناسند.'
این سند، شامل اقدامات واضح و عملی برای اجرای توسعه‌ پایدار در جهان است و 17 هدف فقر، گرسنگی‌ و امنیت غذایی، سلامتی، تحصیلات، برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان، آب و فاضلاب ، انرژی، رشد اقتصادی، زیرساخت، صنعتی سازی، نابرابری، شهرها، مصرف و تولید پایدار ، تغییر آب و هوا، اقیانوس ‌ها، تنوع زیستی، جنگل‌ ها، بیابان ‌زایی، صلح، عدالت و نهادهای قوی در مشارکت را دنبال می ‌کند.
در سال 2005، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سال 2008 را به عنوان سال جهانی سیاره‌ زمین اعلام کرد و معتقد بود که آموزش جوامع و افزایش سطح آگاهی ‌های عمومی درباره زمین، در دستیابی به منابع طبیعی و بهره‌برداری خردمندانه از آنها، زیرساخت ‌های علمی ضروری برای تحقق توسعه‌ی پایدار را، برای بشریت فراهم می‌کند.
شعار روز جهانی زمین در سال 2018 ، End Plastic Pollution یعنی به آلودگی های پلاستیکی پایان دهیم تعیین شده است.
پلاستیک‌ها، تهدیدی جدی برای بقای سیاره‌ ما هستند. از آسیب رساندن به بوم سازگان‌ های آبی و موجودات دریایی، بسیاری از حیوانات و پرندگان گرفته تا چالش سخت و مهم تولید زباله و مساله‌ی دفن، بازیافت و به‌ طور کلی خلاصی از شر آلودگی ‌ها و عوارض ناشی از انباشت آنها در جهان.
زباله‌های پلاستیکی، یکی از چالش‌ های دشوار بشر امروزی است که حل مشکلات و خطراتی که به وجود آورده‌اند، در عین آنکه منابع مالی بسیاری را به خود اختصاص می ‌دهد، اغلب کشورها در مدیریت آن، موفقیت ‌های قابل ملاحظه ‌ای به دست نیاورده‌اند بنابراین یکی از راهکارهای سودمند و آسان، کمتر استفاده کردن از پلاستیک به ویژه یکبار مصرف و تولید زباله‌ کمتر است. ضمن آنکه لازم است تولیدات و بسته ‌بندی‌ها در بخش صنعت و تجارت نیز، به سمت استفاده‌ کمتر از این مواد حرکت کنند.