1 - لبخندی که حاکی از مهر شما باشد.
2 - احوال پرسی و خسته نباشید.
2/1 اگر دوچرخه سوار خارجی باشد و شما با لبخند و زبان خود با شخص احوال پرسی نمایید یقین داشته باشید که تاثیر خود را خواهد داشت و فرد مقابل منظور شما را درک می نماید ...
2/2 مدت این احوال پرسی نباید زیاد طول بکشد چون طرفین به ربان یکدیگر آشنایی ندارند و این امر کمی گیج کننده میگردد.
2/3 اگر در پایان روز باشد دوچرخه سوار زمان برایش دارای اهمیت بسیاری میباشد.
2/4 سعی نمایید در زمان صحبت با دوچرخه سوارهای خارجی بلند نخندید چون شاید فکر نمایند شما دارید مسخره شان می کنید.
3 - در صورتی که یکی از دوستان شما به زبان انگلیسی آشنانی دارد میتوانید با او تماس تلفنی بگیرید و گوشی را به دوچرخه سوار بدهید تا صحبت نماید و بتواند نیازهایش را با دوست شما مطرح نماید.
4 - دوچرخه سواران در طی روز مسافتی بالغ بر 70 الی 120 کیلومتر را رکاب میزنند و شب برای استراحت به شهر یا روستای میرسند و عدم آشنایی آنان برای چادر زدن در جای مناسب از لحاظ دسترسی به امکاناتی قبیل سرویس بهداشتی و دیگر نیازهایشان دچار مشکل هستنند و شما مینوانید حداقل کمک خود را با نشان دادن مسیر پارک ها و یا فضای مناسب برای برپا نمودن چادر با گفتن کلمه کمپ یاری نمایید.
5 - تمام دوچرخه سواران داخلی یا خارجی هر سه روز یکبار از لحاظ بهداشتی نیاز دارند به حمام بروند و لباس هایشان را شستشو نمایند .
( پس اگر شما چنین امکاناتی را بتوانید بمدت 1 شب یا 2 شب در اختیار آنان بگذارید لطف بسیار بزرگی در سفر برایشان میباشد)
6 - دوچرخه سواران با تفکرات نمادین حامل پیامی برای دیگر ملل می باشند و هزینه های سفرشان را خود تامین می کنند و اکثرا حمایت مالی از دولت خود دریافت نمی کنند.
(البته در کشورهای جهان سوم و به پایین اینگونه میباشد)
7 - پرداخت پول به دوچرخه سواران ایرانی که در حال رکاب زدن در داخل کشور هستند توهینی بزرگ به دیگر دوچرخه سواران می باشد .
( فقط در زمانهای ضروری که فرد درگیر حادثه ناخواسته گردید است میتوان به او در حد امکان کمک مالی نمود )
8 - در صورتی که تمایل دارید میتوانید آنان را به صرف نهار ، چای ، میوه و ..... دعوت نمایید
"در یکی از سفرهایم با یک ایرانی دوچرخه سوار که بسیار نیز مدعی بود آشنا گردیدم و متاسفانه از همان لحظه اول متوجه شدم که ایشان رفتار و گفتارشان در حد و اندازه یک دوچرخه سوار آرمانگرا نیست و در طی مدت کوتاهی که با ایشان بودم به چشم خود دیدم که از مردم انتظارات بیهوده ای دارد و دوچرخه فقط بهانه ی برای .... میباشد و چنین رفتاری توهین بسیار بزرگ به دیگر دوچرخه سواران ایرانی است و امید داریم مردم مهربان و توع دوستمان رفتار و عملکرد اینگونه افراد را با دوچرخه سوارهای آرمانگر برابر ندانند."
امید است با لبخندی زیبا نشاط و انرژی را جایگزین خستگی راه دوچرخه سواران نمایید که در جاده ها و شهرها می بینند .
توریست منتقل کننده فرهنگ نوع دوستی مردم هر کشور به دیگر ملل دنیا و مردم کشورشان هستند پس بیایید از ایران و ایرانی لحظه های نابی را در دفتر خاطراتشان ثبت کنیم .