گروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "
هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطیگروه انسانهای سبز: غیر سیاسی، دولتی، مذهبی و قومی " غرامت جنگ حق ماست "
هدف: اعتراض به فقر، بی عدالتی، تبعیض انسانی، جنگ، کشتار انسانهای بیگناه و گسترش فعالیتهای انساندوستانه، تاریخی و زیست محیطینوروز در کلام فردوسی
همه ساله بخت تو پیروز باد همه روزگار تو نوروز باد
یکی از منابع در دست که پیدایش و تسمیه نوروز را از آن، برمی گیرند، شاهنامه ی حکیم پاکزاد توس است که به نقل ...
به فر کیانی یکی تخت ساخت چه مایه بدو گوهر اندرنشاخت
که چون خواستی دیو برداشتی ز هامون به گردون برافراشتی
چو خورشید تابان میان هوا نشسته بر او شاه فرمانروا
جهان انجمن شد برِ تخت اوی فرومانده از فره بخت اوی
به جمشید بر گوهر افشاندند مر آن روز را روز نو خواندند
سر سال نو هرمز فَرْوَدین برآسوده از رنج تن دل ز کین
بزرگان به شادی بیاراستند می و جام و رامشگران خواستند
چنین روز فرخ از آن روزگار بمانده از آن خسروان یادگار.
حکیم توس آنجا که از آفرینش خورشید سخن می گوید، دریغش می آید از نوروز یاد نکند:
ز یاقوت سرخست چرخ کبود نه از آب و گرد و نه از باد و دود
به چندین فروغ و به چندین چراغ بیاراسته چون به نوروز باغ
روان اندرو گوهر دلفروز کزو روشنایی گرفتست روز
ز خاور برآید سوی باختر نباشد ازین یک روش راست‌تر
ایا آنکه تو آفتابی همی چه بودت که بر من نتابی همی
او، مطلق روز و صبحگاه را نوروز فرض کرده است
دلم بر همه کام پیروز کرد که بر من شب تیره نوروز کرد
چنانکه در داستان رستم و اسفندیار، جمله دعایش نیز همین است:
همه دشمنان از تو پر بیم باد دل بدسگالان به دو نیم باد
همه ساله بخت تو پیروز باد شبان سیه بر تو نوروز باد
چو بشنید گفتارش اسفندیار فرود آمد از بارهٔ نامدار
در داستان بیژن و منیژه، کیخسرو از گیو می خواهد به جستجوی بیژن بپردازد و اگر از بیژن آگاهی نیافتند، بردباری کرده تا ماه فروردین آید، تا با جام گیتی نما او را بیابند:
به گیو آنگهی گفت بازآر هوش بجویش بهر جای و هر سو بکوش
من اکنون ز هر سو فراوان سپاه فرستم بجویم بهر جا نگاه
ز بیژن مگر آگهی یاب ما بدین کار هشیار بشتاب ما
وگر دیر یابیم زو آگهی تو جای خرد را مگردان تهی
بمان تا بیاید مه فرودین که بفروزد اندر جهان هور دین
بدانگه که بر گل نشاندت باد چو بر سر همی گل فشاندت باد
زمین چادر سبز در پوشدا هوا بر گلان زار بخروشدا
بهرسو شود پاک فرمان ما پرستش که فرمود یزدان ما
بخواهم من آن جام گیتی نمای شوم پیش یزدان بباشم بپای
کجا هفت کشور بدو اندرا ببینم بر و بوم هر کشورا
و چون کنکاش آنان بی نتیجه ماند، جام گیتی نما را خواست:
همه شهر ارمان و تورانیان سپردند و نامد ز بیژن نشان
چو نوروز فرخ فراز آمدش بدان جام روشن نیاز آمدش
همچنین از زبان دارا به اسکندر می خوانیم که دور نیست، از حاصل هم پیوندی او با روشنک، فرزندی به دنیا آید که آئین زرتشت را می آراید و جشن های سده و نوروز را پاس می دارد :
بیاراید این آتش زردهشت بگیرد همان زند و استا به مشت
نگه دارد این فال جشن سده همان فر نوروز و آتشکده
همان اورمزد و مه و روز مهر بشوید به آب خرد جان و چهر
کند تازه آیین لهراسپی بماند کیی دین گشتاسپی
مهان را به مه دارد و که به که بود دین فروزنده و روزبه
و وقتی ایزد، اردشیر را نبیره ای می دهد، او شادمانه بخشش و دهش های فروان می کند. حکیم توس از ایوانی در سرای پادشاه یاد می کند، که نامش نوروز بوده و برای پاس داشت این لطف ایزدی، اردشیر، آتشکده و ایوان نوروز و کاخ سده را می آراید:
بیاراست زرین یکی زیرگاه یکی طوق فرمود و زرین کلاه
سر خرد کودک بیاراستند بس از گنج در و گهر خواستند
همی ریخت تا شد سرش ناپدید تنش را نیا زان میان برکشید
بسی زر و گوهر به درویش داد خردمند را خواسته بیش داد
به دیبا بیاراست آتشکده هم ایوان نوروز و کاخ سده
یکی بزمگه ساخت با مهتران نشستند هرجای رامشگران
هرچند بهرام گور به فرمان پدر (یزدگرد) نمی توانست او را ببیند لیکن در اوان جشن نوروز و جشن سده – که وضع ویژه داشته – او توانست به پیشگاه پدر رود.
به ایوان همی بود خسته جگر ندید اندر آن سال روی پدر
مگر روز نوروز و جشن سده که او پیش رفتی میان رده
و نیز هرگاه سخن از وصف اسب آ زموده است، همو اسبی را می گزیند که در نوروز با باد یار باشد:
بدو گفت بهرام کای نیک‌نام به نیکیت بادا همه ساله کام
من اسپ آن گزینم که اندر نشیب بتازم نه بینم عنان از رکیب
چو با تگ چنان پایدارش کنم به نوروز با باد یارش کنم
وگر آزموده نباشد ستور نشاید به تندی برو کرد زور
در داستان بهرام گور آنجا که خراج مردم بخشیده می شود و آرامش و آسودگی و شادمانی همه ی ایران زمین را فرا می گیرد و ایرانیان برای نیایش به آتشکده و برای سپاسگزاری به بارگاه شاه می روند، دیگربار به همین ایوان، اشاره می شود
ببخشید و دیوان بر آتش نهاد همه شهر ایران بدو گشت شاد
چو آگاه شد زان سخن هرکسی همی آفرین خواند هرکس بسی
برفتند یکسر به آتشکده به ایوان نوروز و جشن سده
همی مشک بر آتش افشاندند به بهرام بر آفرین خواندند
همچنین آنگاه که بهرام گور بر خاقان پیروز می شود، پیش از رهسپاری به آذرآبادگان به ساختن ( شاید بازسازی) آتشکده جای نوروز و جشن سده می پردازد:
چو شد ساخته کار آتشکده همان جای نوروز و جشن سده
بیامد سوی آذرآبادگان خود و نامداران و آزادگان
پرستندگان پیش آذر شدند همه موبدان دست بر سر شدند
و در دوران پادشاهی قباد، نیز وی پس از فتح مندیا و فارقین، برای مردمش آتشکده ی بزرگی برای نوروز و جشن سده بنا می کند و به مغلوبین آیین زرتشت می آموزد:
همی‌کرد زان بوم و بر خارستان ازو خواست زنهار دو شارستان
یکی مندیا و دگر فارقین بیاموختشان زند و بنهاد دین
نهاد اندر آن مرز آتشکده بزرگی به نوروز و جشن سده
و دیرتر هرمز با آگاهی از پیروزی بهرام چوبینه بر خاقان، عطایا و هدایای خود را سه یک، برای نوروز و جشن سده وقف همان آتشکده می کند
بیاورد زان پس صد و سی هزار ز گنجی که بود از پدر یادگار
سه یک زان نخستین بدرویش داد پرستندگان را درم بیش داد
سه یک دیگر از بهر آتشکده همان بهر نوروز و جشن سده
فرستاد تا هیربد را دهند که در پیش آتشکده برنهند(گرفته از وبلاک بوستان ادب)
